معنی بهانه تراشی در فرهنگ فارسی عمید

عذر و بهانۀ نابه جا آوردن

معنی بهانه تراشی در لغت نامه دهخدا

عمل بهانه تراش. عذر و بهانۀ بی جا آوردن. (فرهنگ فارسی معین)

عمل بهانه تراش عذر و بهانه بیجا آوردن

بهانه جویی، بهانه سازی، بهانه گیری، دستاویزسازی، عذرتراشی، ایرادگیری، اعتراض بی جا، اسباب تراشی

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

(اَ یَ)

کسی که برای هر کاری عذری ناموجه آورد. (فرهنگ فارسی معین)

(بَ نَ / نِ فُ)

عمل بهانه فروش.

عذر و بهانه بیجا آوردن

کسی که برای هر کاری عذری ناموجه آورد

عمل بهانه فروش عذر (بیجا) آوردن، ادعای بیجا کردن

اسم ایرادگیر، ایرادی، بهانه جو، بهانه طلب، بهانه گیر، رخصه جو